Ceren
New member
Domalan Kilosu Kaç TL? Bir Fiyatın Ardındaki Hikâye
Selam forumdaşlar,
Bugün size sadece “domalan kilosu kaç TL?” diye başlayan ama sonunda kalbime dokunan bir hikâyeyi anlatmak istiyorum. Hani bazen bir fiyatın ardında koca bir hayat, bir duygu, bir yolculuk saklı olur ya… İşte bu öyle bir hikâye.
---
Bir Sabahın Sessizliğinde Başlayan Hikâye
Mehmet, sabahın köründe, daha güneş doğmadan kamyonetin kapısını usulca kapattı. Eşi Ayşe, pencerenin ardından sessizce baktı. Elinde buharı tüten bir çay bardağı vardı. Mehmet yıllardır baharda dağ taş demeden domalan arardı. Onun için bu, sadece bir kazanç kapısı değil, çocukluğunun kokusuydu.
O sabah da aynı umutla yola çıktı. Çam kokularının arasında, toprağın nemi yüzüne vururken içinden “Bu sene iyi çıkarsa, kızın okul taksitini öderiz,” diye geçirdi. Ayşe ise içeride sessizce dua ediyordu. Kadınların o görünmeyen sabır ritüelinde…
---
Domalanın Değeri ve Hayatın Gerçeği
Mehmet öğlene kadar uğraştı, elleri toprakla kaplandı, dizlerinin ağrısı bile umursamaz olmuştu. Derken bir anda o tanıdık kabarıklığı gördü toprağın altında: domalan!
İlkini eline alınca yüzüne çocukça bir gülümseme yayıldı. “Toprak yine cömert davranmış,” dedi kendi kendine.
Fakat köy kahvesine döndüğünde, herkesin dilinde aynı soru vardı:
“Domalan kilosu bu sene kaç TL olmuş?”
Birisi, “Geçen sene 250’ydi, bu sene 300’ü geçmez,” dedi.
Bir diğeri, “Aman abi, tüccarlar oyun yapıyor, hepsi fiyat düşürmeye çalışıyor,” diye çıkıştı.
Mehmet susuyordu. Onun için mesele sadece para değildi. Çünkü o toprağı her kazdığında, çocukluğunda babasıyla dağlara gidişlerini hatırlardı. Domalanın kokusu, babasının nasırlı ellerinin kokusuydu.
---
Kadınların Sessiz Gücü
Ayşe, o sırada evde, bulduğu birkaç domalanı yıkıyor, kurutmak için hazırlıyordu.
Kızları Elif yanına geldi:
“Anne, domalan neden bu kadar değerli?”
Ayşe bir an durdu, çocuğunun gözlerine baktı:
“Toprak neyi verirse, onun kıymetini bilmek gerek kızım. Ama bazı şeyler var ki… kıymetini sadece emeğiyle kazanan bilir.”
Ayşe’nin o cümlesi, aslında bütün hikâyenin özünü anlatıyordu. Çünkü o, Mehmet’in eve eli boş geldiği günlerde bile “Canın sağ olsun” demeyi bilmişti. Kadınlar bazen fiyatla değil, sevgiyle ölçer hayatı.
---
Erkeklerin Stratejisi, Kadınların Sezgisi
Akşam olduğunda Mehmet elindekileri satmak için kasabaya indi. Tüccarın biri domalanın kilosuna 280 TL teklif etti.
“Az bu,” dedi Mehmet. “Toprak kolay vermiyor.”
Tüccar alayla güldü: “Toprak vermiyor ama piyasa bu, istersen sat, istersen geri götür.”
Mehmet’in içi burkuldu ama aklında bir plan belirdi. “Yarın pazara götüreyim, şehirli turistler görsün,” diye düşündü. İşte o an, erkeklerin o klasik çözüm odaklı tarafı devreye girmişti.
Ertesi gün pazarda bir kadın geldi, elleriyle domalanı kokladı. “Bu kokuyu çocukluğumdan hatırlıyorum,” dedi.
Mehmet tebessüm etti, “Haklısınız abla, bu toprak kokar.”
Kadın gözleri dolarak kilosunu 350 TL’den aldı.
Eve döndüğünde Mehmet’in yüzünde bir zafer değil, bir huzur vardı. Çünkü domalanın değeri sadece pazarda değil, kalpte belirlenmişti.
---
Bir Sofranın Sessiz Şükrü
O akşam Ayşe sofrayı kurdu. Masada bir tabak domalan kavurması vardı.
Küçük Elif sordu:
“Baba, artık zengin mi olduk?”
Mehmet gülümseyerek başını salladı:
“Hayır kızım, ama şükretmeyi unutmayanlardanız.”
Ayşe sessizce çay doldurdu.
O an, sanki bütün yorgunluk buhar olup çaydan yükseldi.
Dışarıda rüzgâr uğulduyor, içeride soba hafifçe çıtırdıyordu.
Fiyatı ne olursa olsun, domalan artık sadece bir mantar değil, bir ailenin umuduydu.
---
Forumdaşlara Bir Soru
Sevgili dostlar, siz hiç bir şeyin fiyatını konuşurken aslında kalbinizin sesini dinlediniz mi?
Mehmet için domalanın kilosu sadece geçim derdiydi belki ama Ayşe için umut, Elif için merak, bizim içinse bir ders.
Bazen “Domalan kilosu kaç TL?” diye sorarız, ama aslında “Emeğin değeri ne kadar?” diye sormalıyız.
Kim bilir, belki de bazı fiyatlar, aslında hayatın sessiz dualarıdır.
---
Söz Sizde, Forumdaşlar
Bu hikâyeyi okurken belki siz de kendi emeğinizi, kendi toprağınızı, kendi sabrınızı hatırladınız.
Yorumlarınızı, anılarınızı paylaşın.
Domalanın fiyatı değişir ama emeğin değeri hiç değişmez.
Belki de hepimizin içinde bir Mehmet, bir Ayşe, bir Elif vardır.
Ve belki, bazen sadece bir domalan kokusu bile bizi geçmişimize bağlar…
---
Haydi forumdaşlar, sizin oralarda domalan kilosu kaç TL?
Ama lütfen, cevabı kalbinizle verin.
Selam forumdaşlar,
Bugün size sadece “domalan kilosu kaç TL?” diye başlayan ama sonunda kalbime dokunan bir hikâyeyi anlatmak istiyorum. Hani bazen bir fiyatın ardında koca bir hayat, bir duygu, bir yolculuk saklı olur ya… İşte bu öyle bir hikâye.
---
Bir Sabahın Sessizliğinde Başlayan Hikâye
Mehmet, sabahın köründe, daha güneş doğmadan kamyonetin kapısını usulca kapattı. Eşi Ayşe, pencerenin ardından sessizce baktı. Elinde buharı tüten bir çay bardağı vardı. Mehmet yıllardır baharda dağ taş demeden domalan arardı. Onun için bu, sadece bir kazanç kapısı değil, çocukluğunun kokusuydu.
O sabah da aynı umutla yola çıktı. Çam kokularının arasında, toprağın nemi yüzüne vururken içinden “Bu sene iyi çıkarsa, kızın okul taksitini öderiz,” diye geçirdi. Ayşe ise içeride sessizce dua ediyordu. Kadınların o görünmeyen sabır ritüelinde…
---
Domalanın Değeri ve Hayatın Gerçeği
Mehmet öğlene kadar uğraştı, elleri toprakla kaplandı, dizlerinin ağrısı bile umursamaz olmuştu. Derken bir anda o tanıdık kabarıklığı gördü toprağın altında: domalan!
İlkini eline alınca yüzüne çocukça bir gülümseme yayıldı. “Toprak yine cömert davranmış,” dedi kendi kendine.
Fakat köy kahvesine döndüğünde, herkesin dilinde aynı soru vardı:
“Domalan kilosu bu sene kaç TL olmuş?”
Birisi, “Geçen sene 250’ydi, bu sene 300’ü geçmez,” dedi.
Bir diğeri, “Aman abi, tüccarlar oyun yapıyor, hepsi fiyat düşürmeye çalışıyor,” diye çıkıştı.
Mehmet susuyordu. Onun için mesele sadece para değildi. Çünkü o toprağı her kazdığında, çocukluğunda babasıyla dağlara gidişlerini hatırlardı. Domalanın kokusu, babasının nasırlı ellerinin kokusuydu.
---
Kadınların Sessiz Gücü
Ayşe, o sırada evde, bulduğu birkaç domalanı yıkıyor, kurutmak için hazırlıyordu.
Kızları Elif yanına geldi:
“Anne, domalan neden bu kadar değerli?”
Ayşe bir an durdu, çocuğunun gözlerine baktı:
“Toprak neyi verirse, onun kıymetini bilmek gerek kızım. Ama bazı şeyler var ki… kıymetini sadece emeğiyle kazanan bilir.”
Ayşe’nin o cümlesi, aslında bütün hikâyenin özünü anlatıyordu. Çünkü o, Mehmet’in eve eli boş geldiği günlerde bile “Canın sağ olsun” demeyi bilmişti. Kadınlar bazen fiyatla değil, sevgiyle ölçer hayatı.
---
Erkeklerin Stratejisi, Kadınların Sezgisi
Akşam olduğunda Mehmet elindekileri satmak için kasabaya indi. Tüccarın biri domalanın kilosuna 280 TL teklif etti.
“Az bu,” dedi Mehmet. “Toprak kolay vermiyor.”
Tüccar alayla güldü: “Toprak vermiyor ama piyasa bu, istersen sat, istersen geri götür.”
Mehmet’in içi burkuldu ama aklında bir plan belirdi. “Yarın pazara götüreyim, şehirli turistler görsün,” diye düşündü. İşte o an, erkeklerin o klasik çözüm odaklı tarafı devreye girmişti.
Ertesi gün pazarda bir kadın geldi, elleriyle domalanı kokladı. “Bu kokuyu çocukluğumdan hatırlıyorum,” dedi.
Mehmet tebessüm etti, “Haklısınız abla, bu toprak kokar.”
Kadın gözleri dolarak kilosunu 350 TL’den aldı.
Eve döndüğünde Mehmet’in yüzünde bir zafer değil, bir huzur vardı. Çünkü domalanın değeri sadece pazarda değil, kalpte belirlenmişti.
---
Bir Sofranın Sessiz Şükrü
O akşam Ayşe sofrayı kurdu. Masada bir tabak domalan kavurması vardı.
Küçük Elif sordu:
“Baba, artık zengin mi olduk?”
Mehmet gülümseyerek başını salladı:
“Hayır kızım, ama şükretmeyi unutmayanlardanız.”
Ayşe sessizce çay doldurdu.
O an, sanki bütün yorgunluk buhar olup çaydan yükseldi.
Dışarıda rüzgâr uğulduyor, içeride soba hafifçe çıtırdıyordu.
Fiyatı ne olursa olsun, domalan artık sadece bir mantar değil, bir ailenin umuduydu.
---
Forumdaşlara Bir Soru
Sevgili dostlar, siz hiç bir şeyin fiyatını konuşurken aslında kalbinizin sesini dinlediniz mi?
Mehmet için domalanın kilosu sadece geçim derdiydi belki ama Ayşe için umut, Elif için merak, bizim içinse bir ders.
Bazen “Domalan kilosu kaç TL?” diye sorarız, ama aslında “Emeğin değeri ne kadar?” diye sormalıyız.
Kim bilir, belki de bazı fiyatlar, aslında hayatın sessiz dualarıdır.
---
Söz Sizde, Forumdaşlar
Bu hikâyeyi okurken belki siz de kendi emeğinizi, kendi toprağınızı, kendi sabrınızı hatırladınız.
Yorumlarınızı, anılarınızı paylaşın.
Domalanın fiyatı değişir ama emeğin değeri hiç değişmez.
Belki de hepimizin içinde bir Mehmet, bir Ayşe, bir Elif vardır.
Ve belki, bazen sadece bir domalan kokusu bile bizi geçmişimize bağlar…
---
Haydi forumdaşlar, sizin oralarda domalan kilosu kaç TL?
Ama lütfen, cevabı kalbinizle verin.