Melis
New member
Tasarıya Göre Değerlendirme: Bir Hikâyenin İçinden
Sevgili forumdaşlar, size bugün bir hikâye anlatmak istiyorum. Hepimizin hayatında adaletin terazisiyle sınandığı, hakkın ve haksızlığın birbirine karıştığı anlar vardır ya, işte bu hikâye de tam öyle bir anın içinden doğdu. Konumuz “tasarıya göre değerlendirme” gibi kulağa resmi ve soğuk gelen bir kavram olsa da, aslında içinde derin insani boyutlar barındırıyor. Gelin bunu bir dost meclisinde oturuyormuşuz gibi, bir kahve eşliğinde konuşalım.
Bir Köyde Başlayan Hikâye
Yıllar önce küçük bir Anadolu köyünde iki kardeş yaşardı: Ali ve Zeynep. Ali, hep çözüm odaklı, hesap kitap yapmayı seven, stratejik düşünen biriydi. Köyde bir sorun çıktığında hemen kağıt kalemi eline alır, plan yapar, adım adım çözüm yolları sıralardı. Zeynep ise farklıydı. İnsanların yüreğini dinler, sorunları onların duygularından yola çıkarak anlamaya çalışırdı. Onun için mesele sadece sonuç değil, o sonuca giden yolun adaleti, hakkaniyeti ve insanlara nasıl hissettirdiğiydi.
Bir gün köyde büyük bir mesele patlak verdi. Komşu köyden gelen tüccar, “Bu topraklarda şu tasarıya göre değerlendirme yapılacak, kimin ne kadar pay alacağı buna göre belirlenecek” dedi. Köylüler şaşkındı, çünkü “tasarıya göre değerlendirme” ne demekti, kim nasıl fayda görecekti, kim mağdur olacaktı bilmiyorlardı.
Ali’nin Çözümcü Tavrı
Ali hemen işin stratejik tarafına odaklandı. “Arkadaşlar, mesele basit. Tasarı dediğimiz şey, devletin ortaya koyduğu plan. Bu plana göre kimin hakkı varsa, o alır. Hesap yapılır, puan verilir, sonuç çıkar. Biz de ona göre yolumuzu çizeriz. Kimse boşuna tartışmasın.”
Köylülerden bazıları Ali’nin bu yaklaşımını rahatlatıcı buldu. Çünkü netti, belirsizliği ortadan kaldırıyordu. Ama diğerleri için bu kadar keskin ve hesapçı bir yaklaşım, kalplerindeki adalet duygusunu tam karşılamıyordu.
Zeynep’in Empati Dolu Yaklaşımı
Zeynep ise köy meydanında söz aldı: “Tasarıya göre değerlendirme, evet bir plan, bir metin. Ama unutmayın ki, planları uygulayan da insanlar. Eğer birine haksızlık yapılırsa, o tasarı kağıt üstünde adil gözükse bile, gerçekte adaletsiz olur. Bizim yapmamız gereken, sadece kimin payını alacağını hesaplamak değil; aynı zamanda kim kendini dışlanmış, kim kendini unutulmuş hissediyor, ona bakmak.”
Onun bu sözleri, özellikle kadınların ve yaşlıların gönlüne dokundu. Çünkü Zeynep meseleye sadece kâğıttaki kurallar açısından değil, insanların kalplerinden geçen adalet terazisi açısından bakıyordu.
Tasarıya Göre Değerlendirmenin Gerçek Yüzü
O gün köylüler uzun uzun tartıştı. Sonunda anladılar ki “tasarıya göre değerlendirme” aslında iki boyutlu bir şeydi:
1. **Resmî boyut:** Devletin hazırladığı tasarıya göre herkesin hakkı bir hesaplama çerçevesinde belirleniyordu. Bu kısmı Ali çok iyi kavramıştı.
2. **İnsani boyut:** O hesaplamaların köydeki insanlar üzerindeki etkisi, kimin kalbine dokunduğu, kimin kırıldığı, kimin mutlu olduğu. Bu kısmı da Zeynep’in bakışıyla ortaya çıkmıştı.
Böylece köylüler sadece tasarıya göre değil, vicdanlarına göre de değerlendirme yapmaya karar verdiler. Birinin kağıt üstünde hakkı olsa da, eğer diğerine haksızlık oluyorsa, payı adilce yeniden bölüştürdüler.
Hikâyenin Özünden Bir Ders
Forumdaşlar, bu hikâyeden çıkarmamız gereken ders şu: Tasarıya göre değerlendirme yalnızca resmi metinlerle sınırlı bir süreç değildir. Onun arkasında insan hayatları, duygular ve adalet arayışları vardır. Ali’nin çözüm odaklılığı olmasa, işler kaotik olurdu. Zeynep’in empatisi olmasa, adalet eksik kalırdı. Gerçek denge, bu iki yaklaşımın birleşmesinde yatıyor.
Siz Ne Düşünüyorsunuz?
* Sizce tasarıya göre değerlendirme dediğimiz şey sadece kurallar ve hesaplar üzerinden mi okunmalı, yoksa kalplerin terazisi de işin içine girmeli mi?
* Erkeklerin çözüm odaklı yaklaşımı ile kadınların empati dolu yaklaşımı birleştiğinde, adaletin daha sahici olacağına inanıyor musunuz?
* Kendi hayatınızda, resmi kararlarla vicdanınız arasında kaldığınız anlar oldu mu? O anlarda hangi yolu seçtiniz?
Sevgili dostlar, bu başlığı açmamın sebebi yalnızca hukuki bir terimi tartışmak değil; hep birlikte, adaletin insani boyutunu konuşmak. Çünkü unutmayın, hiçbir tasarı insanın vicdanından daha güçlü değildir. Gelin, siz de kendi hikâyelerinizi paylaşın. Belki de birbirimizin sözlerinde, geleceğin daha adil toplumunun ipuçlarını buluruz.
Sevgili forumdaşlar, size bugün bir hikâye anlatmak istiyorum. Hepimizin hayatında adaletin terazisiyle sınandığı, hakkın ve haksızlığın birbirine karıştığı anlar vardır ya, işte bu hikâye de tam öyle bir anın içinden doğdu. Konumuz “tasarıya göre değerlendirme” gibi kulağa resmi ve soğuk gelen bir kavram olsa da, aslında içinde derin insani boyutlar barındırıyor. Gelin bunu bir dost meclisinde oturuyormuşuz gibi, bir kahve eşliğinde konuşalım.
Bir Köyde Başlayan Hikâye
Yıllar önce küçük bir Anadolu köyünde iki kardeş yaşardı: Ali ve Zeynep. Ali, hep çözüm odaklı, hesap kitap yapmayı seven, stratejik düşünen biriydi. Köyde bir sorun çıktığında hemen kağıt kalemi eline alır, plan yapar, adım adım çözüm yolları sıralardı. Zeynep ise farklıydı. İnsanların yüreğini dinler, sorunları onların duygularından yola çıkarak anlamaya çalışırdı. Onun için mesele sadece sonuç değil, o sonuca giden yolun adaleti, hakkaniyeti ve insanlara nasıl hissettirdiğiydi.
Bir gün köyde büyük bir mesele patlak verdi. Komşu köyden gelen tüccar, “Bu topraklarda şu tasarıya göre değerlendirme yapılacak, kimin ne kadar pay alacağı buna göre belirlenecek” dedi. Köylüler şaşkındı, çünkü “tasarıya göre değerlendirme” ne demekti, kim nasıl fayda görecekti, kim mağdur olacaktı bilmiyorlardı.
Ali’nin Çözümcü Tavrı
Ali hemen işin stratejik tarafına odaklandı. “Arkadaşlar, mesele basit. Tasarı dediğimiz şey, devletin ortaya koyduğu plan. Bu plana göre kimin hakkı varsa, o alır. Hesap yapılır, puan verilir, sonuç çıkar. Biz de ona göre yolumuzu çizeriz. Kimse boşuna tartışmasın.”
Köylülerden bazıları Ali’nin bu yaklaşımını rahatlatıcı buldu. Çünkü netti, belirsizliği ortadan kaldırıyordu. Ama diğerleri için bu kadar keskin ve hesapçı bir yaklaşım, kalplerindeki adalet duygusunu tam karşılamıyordu.
Zeynep’in Empati Dolu Yaklaşımı
Zeynep ise köy meydanında söz aldı: “Tasarıya göre değerlendirme, evet bir plan, bir metin. Ama unutmayın ki, planları uygulayan da insanlar. Eğer birine haksızlık yapılırsa, o tasarı kağıt üstünde adil gözükse bile, gerçekte adaletsiz olur. Bizim yapmamız gereken, sadece kimin payını alacağını hesaplamak değil; aynı zamanda kim kendini dışlanmış, kim kendini unutulmuş hissediyor, ona bakmak.”
Onun bu sözleri, özellikle kadınların ve yaşlıların gönlüne dokundu. Çünkü Zeynep meseleye sadece kâğıttaki kurallar açısından değil, insanların kalplerinden geçen adalet terazisi açısından bakıyordu.
Tasarıya Göre Değerlendirmenin Gerçek Yüzü
O gün köylüler uzun uzun tartıştı. Sonunda anladılar ki “tasarıya göre değerlendirme” aslında iki boyutlu bir şeydi:
1. **Resmî boyut:** Devletin hazırladığı tasarıya göre herkesin hakkı bir hesaplama çerçevesinde belirleniyordu. Bu kısmı Ali çok iyi kavramıştı.
2. **İnsani boyut:** O hesaplamaların köydeki insanlar üzerindeki etkisi, kimin kalbine dokunduğu, kimin kırıldığı, kimin mutlu olduğu. Bu kısmı da Zeynep’in bakışıyla ortaya çıkmıştı.
Böylece köylüler sadece tasarıya göre değil, vicdanlarına göre de değerlendirme yapmaya karar verdiler. Birinin kağıt üstünde hakkı olsa da, eğer diğerine haksızlık oluyorsa, payı adilce yeniden bölüştürdüler.
Hikâyenin Özünden Bir Ders
Forumdaşlar, bu hikâyeden çıkarmamız gereken ders şu: Tasarıya göre değerlendirme yalnızca resmi metinlerle sınırlı bir süreç değildir. Onun arkasında insan hayatları, duygular ve adalet arayışları vardır. Ali’nin çözüm odaklılığı olmasa, işler kaotik olurdu. Zeynep’in empatisi olmasa, adalet eksik kalırdı. Gerçek denge, bu iki yaklaşımın birleşmesinde yatıyor.
Siz Ne Düşünüyorsunuz?
* Sizce tasarıya göre değerlendirme dediğimiz şey sadece kurallar ve hesaplar üzerinden mi okunmalı, yoksa kalplerin terazisi de işin içine girmeli mi?
* Erkeklerin çözüm odaklı yaklaşımı ile kadınların empati dolu yaklaşımı birleştiğinde, adaletin daha sahici olacağına inanıyor musunuz?
* Kendi hayatınızda, resmi kararlarla vicdanınız arasında kaldığınız anlar oldu mu? O anlarda hangi yolu seçtiniz?
Sevgili dostlar, bu başlığı açmamın sebebi yalnızca hukuki bir terimi tartışmak değil; hep birlikte, adaletin insani boyutunu konuşmak. Çünkü unutmayın, hiçbir tasarı insanın vicdanından daha güçlü değildir. Gelin, siz de kendi hikâyelerinizi paylaşın. Belki de birbirimizin sözlerinde, geleceğin daha adil toplumunun ipuçlarını buluruz.